… meer over Dissociatie

Dissociatie betekent letterlijk ‘loskoppelen’. Het is in oorsprong een overlevingsmechanisme om schade (trauma) te beperken en herbeleving ervan te voorkomen. Dat gebeurt door je terug te trekken uit pijnlijk getroffen delen van je psyche (denk aan kind-delen) en/of je lichaam.

Dat kan zover gaan dat dit terugtrekken geautomatiseerd wordt als de oorspronkelijke pijn weer getriggerd dreigt te worden. Bijvoorbeeld als je angstig of onzeker wordt. Zoals bij PTSS, maar óók bij ADD. Je verlaat als het ware even je lichaam, het hier en nu, je vrije bewustzijn – eigenlijk om aan getriggerde pijn te ontsnappen.

Volgens Gabor Maté ligt dissociatie ten grondslag aan het ontwikkelen van ADD bij zeer jonge kinderen met een verhoogde gevoeligheid hiervoor. Dissociatie is dan een geautomatiseerd proces geworden achter de afleidbaarheid, het er niet helemaal bij zijn, dagdromen, de periodieke verwarring, onrust, etc. Wat ooit een overlevingsmechanisme was, blijkt dan op latere leeftijd een regelrechte programmeerfout te zijn die je aardig beperken kan. Zoals bij ADD het geval is. Meer hierover in …

Seksualiteit: zin en (on)lust bij ADD

Seksualiteit, sensualiteit en intimiteit, we zijn ervoor gemaakt, brengen vitaliteit en levenszin. Voor mensen en stellen waarbij ADD in het spel is, is dat niet anders. Toch komt AD(H)D vaak met specifieke uitdagingen en problemen op dit gebied. Hoe daarmee om te gaan?

Zelfbevrijding uit het Superego-complex

Hoe komt het dat we ons zo vaak geleefd voelen door een innerlijk krachtenspel? Verkrampt of opgejaagd? Terwijl we ons zo graag vrij en in vrede met onszelf zouden willen voelen! In dit artikel brengen we het superego-complex in stelling: als 'plattegrond' en sleutel tot zelfbevrijding.

Èchte aandacht: een queeste naar heling bij ADD

In Scattered Minds legt Gabor Maté een overtuigend verband tussen AD(H)D en vroegkinderlijk trauma. Het levert belangrijke ontbrekende puzzelstukjes voor een op heling gerichte, Zijnsgeoriënteerde benadering. Gebaseerd op zelfacceptatie en zelfliefde, èchte aandacht voor jezelf.

Burn-out risicofactoren – wie valt ten prooi?

Waar de één in dezelfde situatie wel burn-out raakt, kan de ander nog prima (?) doorwerken. Welke persoonlijke risicofactoren maken dat mensen onder verhoogde druk - spanning, onzekerheid, angst, frustratie, zelftwijfel - eerder breken dan andere? Het antwoord in vijfvoud: innerlijke druk.

Ga naar de bovenkant